Vivian Ammerlaan, winnaar van de John & Marine van Vlissingen Art Foundation Prijs 2025!
25 nov '25 t/m 4 jan '26
De John & Marine van Vlissingen Art Foundation ondersteunt jaarlijks veelbelovende, jonge hedendaagse kunstenaars bij het ontwikkelen van hun kunstenaarschap. Dit jaar is de keuze gevallen op beeldend kunstenaar Vivian Ammerlaan. Haar werk kenmerkt zich door fictieve landschappen, vastgelegd via digitale en experimentele analoge fotografie. Om inspiratie op te doen voor een nieuwe serie werken reist Vivian naar de Rocky Mountains in Canada en de Verenigde Staten. Het resultaat van deze reis wordt gebundeld in een boek en is van 25 november 2025 tot en met 4 januari 2026 te zien in Singer Laren.
Rode draad: fascinatie voor landschappen
Landschappen vormen de rode draad in Vivians werk. Ze combineert digitale en analoge technieken om fictieve werelden te creëren die herinneringen en verlangens weerspiegelen. Vivian: “Deze technieken bieden mij de ruimte om beelden te maken die voorbijgaan aan wat direct zichtbaar is. Het is een manier om gevoelens en herinneringen te verbeelden – iets wat nooit volledig te vangen is in alleen een foto.”
Tijdens haar reis naar de Rocky Mountains wil Vivian zich laten inspireren door de grootsheid, ruimte en leegte van dit overweldigende landschap. “Het gaat mij niet om een exacte weergave van de plek, maar om wat het landschap bij mij oproept. Ik wil de kleuren en de wildernis ervaren, en dat gevoel vertalen naar mijn werk.”
Een wereld van dromen en verlangens
Jan Rudolph de Lorm, bestuurslid van de Stichting en museumdirecteur Singer Laren, licht de keuze voor Vivian toe: “Vivian weet met haar kunst gedroomde werelden en landschappen te maken die alleen bestaan in ons verlangen. Haar gebruik van fotografische technieken is uniek, en zij weet deze volledig naar haar hand te zetten.”
Vivian zelf zegt hierover: “In een tijd waarin de wereld nauwkeurig in kaart is gebracht, voel ik me juist aangetrokken tot het afgelegen en het onontdekte. Mijn werk draait om de vraag hoe je de essentie van landschappen kunt vangen zonder fysiek aanwezig te zijn. Herinneringen en dromen spelen daarbij een grote rol. Met alledaagse materialen creëer ik landschappen die een wereld oproepen waar de mens geen plek heeft – een ongrijpbare plek waar tijd zijn betekenis verliest.”
